cumhuriyetciyorum

ÇÖPTEKİ GIDA
• Dondurmanın % 25’i
• Sığır etinin % 20’si,
• Domatesin % 7’si (900 milyon$)
• Balkabağının % 69’u,
• Peynirin % 50’si,
• Sütün % 20’si,
• Şekerin % 34’ü çöpe gidiyor!
• Dört kişilik bir Amerikan ailesinin yıllık çöp gıda niceliği yarım tonu aşıyor.
• Tüm bu çöpteki gıdalar ABD’deki enerji tüketiminin % 2.5’ine, tarımsal sulamada kullanılan suların % 25’ine, 300 milyon varil petrole ve 115 milyar dolarlık kayba neden oluyor! (National Geographic October)

• Dünyada her sekiz insandan birisi (842 milyon) yatağa aç giriyor!

• Gelişmekte olan dünya ülkelerinde 66 milyon öğrenci okula aç gidiyor!

• Dünya Gıda Programı’nın verilerine göre günde 25 sente her bir öğrenci için sağlıklı ve besleyici okul yemeği yedirmek olası!(National Geographic October)

İngiliz nüfusbilimci Thomas Robert Malthus (1766-1834) demiş ki; “İnsan sayısı geometrik olarak artarken gıda kaynaklarındaki artış aritmetik olarak artış gösteriyor!”

Malthus, gıda üretiminin hiçbir zaman artan nüfusu yakalayamayacağı tezinden hareketle kimi insanların açlık çekeceğini, yeterince beslenemeyeceğini ve kaybedileceğini ileri sürer. Ona göre, bu doğal bir durumdur! Hatta, biraz daha ileri giderek yoksullara sosyal yardımın gereksiz olduğunu bile söyleyebilmiştir.

Amerikalı politikacı Henry Kissinger (1923) “Petrolü kontrol edersen ulusları, yiyeceği kontrol edersen insanları denetim altında tutarsın!”

Malthus’dan epeyce sonra Yeni Malthusçuluk hortlamış durumda. Onun geçmişte kalmış gibi görünen saptaması Kissinger’ın yakın zamanda ettiği sözlerle birleştiğinde “Yeşil Devrim” söz konusu olmuş. Tarımda verim artışı adına girişilen bu devrimin çok da kabul edilebilir bir gerekçesi var! İnsanları doyurmak!

Tarımı unutan, çok iyi becerdiği işlerden vazgeçmeye aşlayan Türkiye’nin durumunu akılla açıklamak oldukça güçtür.

Yazının başındaki sayılara göz gezdirildiğinde bunca nüfus artışına karşılık insanları doyurmanın olanaksız olmadığı görülür.

Akılcı ve gereksinime dayalı gıda üretimi hakça üleştirilebilirse Yeşil Devrim adı altında devreye sokulan saldırgan ve çoğu zaman da sağlıksız gıda üretimini gereksiz kılabilir.

Bir zamanlar gıda üretiminde kendi kendisine yetebilen ama artık öyle olmayan Türkiye’nin yaşadığı akla zarar olgu ayrıca irdelenmeyi hak etmektedir.

Ceyhun BALCI, 27.10.2014