cumhuriyetciyorum

Biz Türklerin iki dil bayramı var!

Birisi 13 Mayıs diğeri 26 Eylül!

13 Mayıs 1277’de Karamanoğlu Mehmet Bey şu sözleri söylemiş.

“Bugünden sonra divanda, dergâhta, bargâhta, mecliste ve meydanda Türkçeden başka dil kullanılmayacaktır.’’

26 Eylül ise Atatürk’ün Türk Dil Kurultayı’nı 1932’de topladığı güne denk gelir. Yakın tarihte Türkçe’nin özleşmesi ve yaşama dönmesinin yolunun açıldığı gündür.

Bir değil iki bayram olmasında sakınca yok!

Yararı var mı der de bir dokunursanız bin ahh işitirsiniz!

Dil, kullanıcılarının yaşattığı bir canlıya benzetilir. Onların özeni ve duyarlılığı dili canlı tutar. Hoyrat ve duyarsız kullanıcılar ise dil için katile eşdeğer varlıklardır.

Korona salgını pek çok alanda olduğu gibi dilde de iz bırakıyor.

Bu süreçte Dağlarca’nın tanımıyla ses bayrağımız Türkçe yere düşürüldü.

Özellikle, her türden basın yayın organı Türkçe’ye özensiz davranıyor.

Daha önce de yazmıştım! Bir kez daha yinelemekte sakınca yok!

Korona güncesini yayımlayan basın organları vak’a demeye doyamadı.

İktidar yandaşlığıyla yanıp tutuşanlara diyecek bir şey bulmak zor! Onlar, her fırsatı kör Osmanlıcılık adına değerlendirme saplantılarının gereğince davranmaktalar.

Her sabah Atatürk’ten özlü sözler paylaşan ekran yüzümüze yazdım! Vak’a diyerek mi Atatürkçü olacaksınız? Yanıt yok! Hoşa gitmeyen soruların karşılıksız kaldığı bir çağda yaşadığımıza göre şaşırmak gereksiz.

İktidarın yarattığı iklimin dil yaramızı derinleştirdiğine tanık oluyoruz.

Bir yandan koronayla baş etmeye çalışırken diğer yandan iç ve dış güvenlik sorunlarıyla boğuşuyoruz şu günlerde. Eli kanlı terör çeteleri asker, polis, sivil ayırmaksızın öldürmeyi sürdürüyor.

Ses bayrağını yere düşüren vatanını nasıl koruyacak?